1. Dawanie z serca – sedno porozumienia bez przemocy.

Oto nowy cykl: „Teoria z podręcznika – o języku serca”, czyli moje notatki z tego co zrozumiałam i uznałam, za ważne z podręcznika „Porozumienie bez przemocy. O języku serca” Marshalla B. Rosenberga oraz książki „Porozumienie bez przemocy. Ćwiczenia” Ingrid Holler. Obie książki serdecznie polecam w całości do samodzielnego i uważnego studiowania we własnym zakresie.

Będę pracowała zgodnie z kolejnością rozdziałów podręcznika, tak też zresztą zaleca autor ćwiczeń. W pierwszej części streszczę to, co stanowi dla mnie najważniejszą treść z podręcznika, potem to samo z ćwieczeń, a na końcu spróbuję wyłuskać swoje własne zdanie na temat tego, co przeczytałam i zrozumiałam. Zapraszam.

 

Rozdział 1. Dawanie z serca. Sedno porozumienia bez przemocy.

Podręcznik:

Jeżeli my sami, nie staniemy się tą zmianą, którą chcemy widzieć w świecie, żadne zmiany nie nastąpią. Zmienianie siebie zaczyna się od wprowadzenia zmian w naszym języku i w sposobie porozumiewania się.

Strategie.

Zgodnie z teorią NVC za każdym zachowaniem człowieka kryją się jego niezaspokojone potrzeby, przeważnie niestety często nawet nieuświadomione. To jak reaguje, co i w jaki sposób mówi i robi jest jedynie zewnętrznym objawem wybranej przez niego strategii na uzupełnienie tego, za czym tęskni, czego mu w danej chwili brakuje. Strategia ta może być skuteczna, lub nie. Wybierana jest nie rzadko ad hoc, zawsze zgodnie z aktualnym stanem wiedzy, poziomem samoświadomości odczuwanych emocji i intencji, czasem nawet stanem zdrowia, kondycją psychofizyczną. Często bywa tak, że odbierana dosłownie przysparza jedynie konfliktów, przyjmowana wprost sprzyja krytyce, bolesnym opiniom, zachęca do odwetu, obrony. Empatyczne patrzenie na drugiego człowieka to takie przyglądanie się sobie przez specjalne okulary (np. zielone ramki), które pod szorstkim płaszczem reakcji pokazują prawdziwe piękno bogactwa ludzkich potrzeb i żmudne próby ich spełniania.

Świadomość.

Empatyczna komunikacja to nie matematyka, nie wystarczy poznać kilka najważniejszych wzorów, żeby dać sobie radę i rozwiązać każde kolejne zadanie ze zbioru w podręczniku. Chciałabym bardzo, aby to tak właśnie było: poczytam, pomyślę, przyswoję, wdrożę i już moje, mogę zająć się innym tematem. Odhaczone. Nowa umiejętność zdobyta, jak pływanie lub jazda na rowerze. Ale tak się nie dzieje. Poruszam się ostatnio w tych nowych ramach jak na szczudłach, niepewnie, niechętnie, czasem nawet bez wiary w efekt, zaciekawiona jeszcze ale już i niekiedy zmęczona, zniechęcona. I niestety, najtrudniej jest mi empatycznie skomunikować się w dwóch najważniejszych dla mnie obszarach – sama ze sobą, i ze swoimi najbliższymi.

Mój wybór.

Wpis na podstawie notatek ze spotkania organizowanego przez Stowarzyszenie Rodzina Inspiruje w Toruniu z trenerem Dorotą Wojtczak w dniu 31.05.2014 r. pn. Świat potrzeb rodzica i dziecka – jak znaleźć równowagę; warsztat w duchu Porozumienia bez przemocy.

Co to jest Porozumienie bez Przemocy (Nonviolent Communication, NVC)? To inaczej empatyczna komunikacja, to sposób patrzenia z ciekawością i otwartością na drugiego człowieka, porozumienie na poziome serca. W NVC symbolizowane jest przez postać żyrafy – zwierzęcia obdarzonego największym sercem i najdłuższą szyją. Patrzenie sercem oznacza spoglądanie na siebie i innych z perspektywy emocji i niezaspokojonych potrzeb (a nie zachowań, czy dosłownie rozumianych wypowiedzi), długa szyja symbolizuje zaś czas, przestrzeń na refleksję pomiędzy dostrzeżeniem przez serce emocji i decyzją o sposobie reakcji przez rozum.

Notatki z książki: Wyzwoleni rodzice wyzwolone dzieci.

Nie chcę i nie będę tu streszczać, ani recenzować książek, ponieważ publikacje, do których będę się na blogu odnosić warto przeczytać w całości, samodzielnie, spokojnie i z uwagą. Będzie to cykl moich notatek „ku pamięci”, haseł, cytatów, słów kluczy, które mają mi pomagać zapamiętać to, co dla mnie było w danej książce, najważniejsze.

Notatki z książki – Wyzwoleni rodzice wyzwolone dzieci, Adele Faber, Elaine Mazlish: